Cnota

Powst. Paryż, wg S. Pigonia prawdop. w grudniu 1847.

Pierwodruk: Kron. Rodzinna, 1873, nr 10 tu pełniejsza red. rozprawy z atg zniszczonego w 1944.

Art. leksykograficzny przeznaczony do planowanego w 1844 „Słownika języka polskiego” pod red. F. Wrotnowskiego; w styczniu 1848 tekst wyd. w Berlinie w „Prospekcie” słownika (nie zachowanym), zob. Wyd. Rocz., V, s. 357-358.

Autografy: MAM rkp 60, s. 1-4 (atg drugiej, krótszej, red. brulionowej); zniszczony (red. pełniejsza, przechowywany w Bibl. Nar., zniszcz. w 1944).

Wydania następne: Par 1880–1885, t. 5, s. 55-57 (druga, krótsza red. rozprawy z atg przechowywanego w MAM); Pisma 1901, t. 2, s. 17-19; Pisma 1911, t. 7, s. 167-169; Wyd. Sejm., t. 5, s. 412-414 (red. dłuższa, wyd. na podst. zniszcz. atg z Bibl. Nar.); Wyd. Nar., t. 7, s. 248-250; Wyd. Jub., t. 7, s. 264-266; Wyd. Rocz., t. 5, s. 210-212.