Powst. Paryż, między listopadem 1832 a kwietniem 1833; M. Dernałowicz wiąże powstanie satyrycznych wierszy z obchodami 29 XI 1832 w Paryżu (Kronika 1832-1834, s. 141-142).

Pierwodruk: Żywot AM 1890–95, t. 2, s. 200-204.

Cykl satyrycznych utworów bez własnych tytułów: „Raz Grzymała na Taranie…”, „Pies i wieprz gryzły się z sobą…”, „W pół jest Żydem, w pół Polakiem…”, „Ludzie na czystym polu…”, „Komar, niewielkie licho…”, w atg u góry strony tytuł: „Wiersze Franciszka Grzymały” (zob. DzW, t. 1, cz. 3, s. 290). Ogłoszone po śmierci Mickiewicza w różnych konfiguracjach edytorskich.

Autografy: MAM, rkp 19, s. 69 (pięć wierszy wpisanych na końcu zeszytu zachowanego przez I. Domeykę, zawierającego także art. do Pielgrz. Pol. i „Katechizm Pielgrzymstwa Polskiego”; podob. i opis atg: Wiersze w podob. 1998, s. (63) i 201-202).

Wydania następne: Wyd. Nar., t. 1, s. 362-364; Poezje Wil 1955, s. 346-348; Wyd. Jub., t. 1, s. 376-378; Utwory 1957, t. 1, s. 219; Poezje wybr. 1975, s. 129; Wyd. Rocz., t. 1, s. 371-375; Wiersze w podob. 1998, s. 63-64 (podobizna atg z MAM); Wiersze 2000, s. 297.