Sam człowiek jest wiecznością, kiedy nad świat zdąży...

Warianty tytułu: Człowiek jest wiecznością.

Pierwodruk: Par 1828–1836, t. 8, s. 169.

Wydania następne: Par 1838, t. 8, s. 169; Par 1844, t. 4, s. 133; Pisma 1858, t. 5, s. 215; Pisma 1860–61 Par (Martinet), t. 2, s. 311; Wiersze 1866, s. 22; Kwart. Inst. Pol.-Radziec. 1954, z. 2, s. 68; Archiwalia 1962, s. 115 (podob. atg po s. 112); Liryki lozańskie 1998, s. 61.