Na sali w dłoń klaśnięto; już muzyk uśpiony...

Wiersz ogł. w: Tyg. Pow. 1887, nr 5, jako odnaleziony atg Mickiewicza przez panią Ż.; za autorstwem Mickiewicza opowiedział się W. Bełza (Pam. Tow. Lit. AM 1888, t. 2, s. 134-140). Tę hipotezę podważyły badania A. Zejmana: Pseudo-Mickiewicz. Wyświecenie jednej oszwabki literackiej, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historycznoliterackie, Kraków 1963, z. 5, s. 131-135. Szczegółowy zapis dziejów recepcji wiersza zob. DzW, t. 1, cz. 4, s. 143-145.