Powst. 1832-?.

Plan kontynuacji III cz. „Dziadów” bądź pisania dalszych części powziął Mickiewicz w Dreźnie w kwietniu 1832; jesienią 1832 B. Zaleski czytał „drukowane i niedrukowane części poematu” (Korespondencja, Lw. 1900, t. 1, s. 41). Z tych zamierzeń zwierzał się poeta w koresp. z J.U. Niemcewiczem, S. Garczyńskim, A.E. Odyńcem w marcu-maju 1833. Do planów kontynuacji i przekształcenia całości „Dziadów” Mickiewicz powrócił na pocz. lat 40. Prawdop. zniszczył rękopisy napisanych fragm. tuż przed wyjazdem do Stambułu w 1855. Zob. Z. Trojanowiczowa, „Dziady” Adama Mickiewicza jako „niedokończony poemat”, w: Trzynaście arcydzieł romantycznych, red. E. Kiślak, M. Gumkowski, Warszawa 1996, s. 45-56; por. Kronika 1832-1834 pass.; Kronika 1834-1840 pass.