Bomby, granaty, kartacze...

Warianty tytułu: Improwizacja na temat „Psiakrew”, Improwizacja Adama Mickiewicza.

Powst. brak inf.

Pierwodruk: Bełza 1884, s. 261-262.

Improwizacja znana z anegdoty w liście Z. Gawareckiego do W. Bełzy (Lwów, 13 II 1884) oraz rkp dawnej Biblioteki Wróblewskich w Wilnie (obecnie LAN Bibl. Wróblewskich, sygn. F.9-2163), w którym ręką M. Wąsowskiego zanotowano nuty pt. „Melodia do słów A. Mickiewicza” oraz pierwszą zwrotkę śpiewu „Bomby, granaty, kartacze...” (czterowiersz). Dzieje wyd. utworu omówił C. Zgorzelski zob. DzW, t. 1, cz. 4, s. 158-159.

Wydania następne: Dzieła 1893-1911 Lw, t. 2, s. 327; Dzieła 1893-1911 Lw, t. 2, s. 327-328; Dzieła 1893 Lw (Księg. Pol.), t. 4, s. 312-313 (wiersz opublik. jako niewątpliwy utwór Mickiewicza); Poezje lir. 1912–1913, t. 1, s. 86; Mik [ok. 1919], t. 5; Pisma 1929, t. 1, s. 288; DzW, t. 1, cz. 4, s. 158-159.